Rozdział 3.

Hihi! I dzisiaj kolejny rozdzialik! Bo urodzinki Paulo i w ogóle, trzeba je jakoś ućczćić. :)
***<3~~~~!!!!!~~~<3***

- Marian - zawyszeptał Paulololo. Wyciągnął swą jedną jedyną jędrną jak głowa prosięcia rączką i pogłaskał ów rączką policzek swojego lubego. - Mam kolejną sentencję. Nacieszysz nią uczy?
Marian zemdlał.
- Z chęcią, moje serce już nie wytrzymuje momencią - szybko podniósł się z dywanu i pokiwał głową, wbijając w Pauolo swoje roziskrzone spojrzenie niczym fajerwerki w wielkanoc spojrzenie.
Żebro paulo zabiło szybko, radośnie. A po chwili do żebra przyłączył się nos.
- Otóż, drogi mój kochanku, jak odkręcisz kran, popłynie woda, a gdy zakręcisz, woda ustanie - powiedział, przesuwając dłonią po jego jędrnej, łysej główce.

:)